حسین انتظامی رییس سازمان سینمایی عصر روز گذشته ۳۰ دی ماه در فاصله ۱۳ روز تا آغاز سی و نهمین جشنواره فیلم فجر، ضمن شرکت در جلسه شورای برگزاری جشنواره، از بخش‌های مختلف ستاد برگزاری بازدید کرد و در جریان پیشرفت امور انجام شده و چشم‌انداز فعالیت‌ها و برنامه‌های پیش‌رو قرار گرفت.

رئیس سازمان سینمایی همچنین پس از بازدید از دبیرخانه جشنواره، در جمع داوران بخش مسابقه سینمای ایران (سودای سیمرغ) حاضر شد و از تلاش شبانه‌روزی آنها برای بازبینی و قضاوت فیلم‌ها در شرایط جدید تعیین شده قدردانی کرد.

انتظامی در این دیدار در گفتگو با ستاد خبری جشنواره اظهار کرد: برای هر جشنواره کار ویژه‌های سنتی تصور می‌شود که بحث رقابت، بحث شناسایی استعداد، مبحث آموزش و یا بازارهایی که در کنار برخی جشنواره‌ها به وجود آمده است از جمله این کارویژه‌ها هستند.

وی افزود: جشنواره فیلم فجر اصلی‌ترین و بزرگترین رویداد فرهنگی و هنری کشور است و در ساحت سینما اهمیت سنتی خودش را دارد، به نحوی که سال سینمایی ما با جشنواره فیلم فجر شروع می‌شود و این رویکرد طی سالیان گذشته تبدیل به یک فرهنگ غالب شده است.

رئیس سازمان سینمایی در ادامه با اشاره به برپایی جشنواره فیلم فجر در روزگار کرونایی اظهار کرد: مشخصاً امسال پدیده‌ای به کل دنیا تحمیل شد و دو واکنش نسبت به این پدیده وجود داشت. یکی از این واکنش‌ها قرار گرفتن در موقعیتی دفاعی بود و همه چیزها را تعطیل کرد که می‌شد بهانه‌های بهداشتی و اجتماعی برای آن پیدا کرد. مثل اینکه ما باید در حالت قرنطینه باشیم و قرنطینه به معنای یک وضعیت شبه تعطیل یا نیمه‌تعطیل است. اما گرایشی که مدیران در سازمان سینمایی و دبیرخانه جشنواره‌ها دنبال کردند و شما می‌بینید این اتفاق در مسیر تولید سینمایی ما هم رخ داده است، گرایش دیگری بود.

انتظامی تأکید کرد: سینما اصولاً نسبت به تحولات جلودار است و مسائل را خیلی دقیق و ریزبینانه متوجه می‌شود، مسائل را زودتر رصد می‌کند و خودش را سریع‌تر با این تغییر منطبق می‌کند. از پس این تجربه بود که ما متوجه شدیم باید زیست کرونایی را جدی بگیریم. این زیست یک وقت در ساحت تولید رخ می‌دهد و یک وقت هم در ساحت جشنواره است. به همین جهت تصمیم مدیران سینمایی طی مشورتی که با صنوف گرفتند این بود که جشنواره‌ها به خصوص جشنواره فیلم فجر دنبال بشود.

وی در پایان گفت: مدیران جشنواره از روز نخست شکل برگزاری را در دو سه سطح تعیین کردند که یکی نگاه حداقلی بود و یکی نگاه حداکثری. نگاه حداقلی این بود که آثار بیاید، داوران ببینند و آثار داوری بشوند و کارهای برجسته به جامعه سینمایی معرفی بشود. سطح دوم این بود که اصحاب رسانه و منتقدان و صاحبان آثار هم بتوانند آثار را تماشا کنند و سطح سوم هم نمایش برای عموم بود که خوشبختانه در مسیر تعاملی که با ستاد ملی مبارزه با کرونا طی شد، امید است که در جریان جشنواره به تحقق سطح سوم هم برسیم.