ثروت همزمان با شروع گرما بررسی می کند؛

تغییرات آب‌وهوایی، رشد جمعیت، شهرنشینی و افزایش تقاضای آب، مهم‌ترین دلایلی هستند که باعث‌شده کشاورزان از فاضلاب شهری و صنعتی کاخانه ها برای آبیاری استفاده کنند. استفاده از فاضلاب برای کشاورزی، فوایدی دارد؛ ولی در عین حال می‌تواند منجر به انتقال آلاینده‌های مختلف مانند عوامل بیماری‌زا، میکروپلاستیک‌ها و عناصر بالقوه زیان‌آور به خاک، محصولات کشاورزی و در نهایت مصرف‌کنندگان آن‌ها شود.

انتقال بیماری‌های میکروبی از سبزی‌های آلوده را جدی بگیرید – ۶ – – اخبار یک متخصص بیماری‌های عفونی، بیماری‌های میکروبی را عمده بیماری‌های قابل انتقال بواسطه خوردن سبزی‌های آلوده عنوان کرد.
دکتر علیرضا جانبخش در گفت وگو با ایسنا، تصریح کرد: خوردن سبزی‌هایی که با آب فاضلاب آبیاری شده‌اند، می‌تواند موجب ایجاد بیماری در دستگاه گوارش شده و یا از طریق خون به دستگاه‌های عصبی و گردش خون رفته و آنها را نیز درگیر کند.
وی تصریح کرد: بسیاری از میکروب‌های بدن افراد آلوده نیز از طریق فاضلاب وارد آب شده و از طریق آبیاری سبزی با آب آلوده این میکروبها وارد سبزی شده و از طریق خوردن سبزی آلوده این میکروب‌ها می توانند در بدن افراد ایجاد بیماری کنند.
دانشیار دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه خاطرنشان کرد: علاوه بر میکروب‌های مختلف، کرم‌های روده‌ای نیز می‌توانند از طریق خوردن سبزی آلوده وارد بدن افراد شوند.

جانبخش با بیان اینکه در وهله اول باید از آب سالم برای آبیاری محصولات کشاورزی اسنتفاده شود، در خصوص جایگزینی کشت سبزی با محصولاتی همچون گندم عنوان کرد: احتمال آلودگی صیفی جات بواسطه آبیاری با آب آلوده وجود دارد، اما آلودگی آب در گندم نمی تواند رسوخ پیدا کند.
وی با بیان اینکه بسیاری از مردم اطلاعی در خصوص اینکه سبزیجات خریداری شده آنها با چه نوع آبی پرورش داده شده ندارند، توصیه کرد: افراد حتما سبزیجات را قبل از استفاده بوسیله ریکا و یا مایع ضدعفونی کننده شستشو داده و سپس مصرف کنند.

عناصر بالقوه زیان‌آور، مانند عناصر سنگین و عناصر کمیاب دارای ویژگی‌هایی مانند زیست‌تخریب‌پذیری کم، پایداری محیطی بالا و سمیت هستند. آن‌ها به راحتی در محیط رها می‌شوند و از سه راه (تماس پوستی، قرار گرفتن در معرض استنشاق و بلع) وارد بدن انسان می‌شوند.

گروهی از عناصر بالقوه زیان‌آور مانند مس، منگنز، آهن، سلنیوم و روی بر اساس نیاز بدن، ضروری  است و در غلظت‌های پایین، به عنوان ریز مغذی‌ها عمل می‌کنند. با این حال، مصرف بیش از حد این مواد، باعث مسمومیت و سایر اثرات منفی بر سلامت می‌شود. در مقابل، گروه دیگری از عناصر بالقوه زیان‌آور مانند آرسنیک، جیوه، کادمیوم و سرب هستند که قرار گرفتن در معرض سطح پایین‌تر از آن‌ها نیز خطرناک است.

این واقعیت به این دلیل اتفاق می‌افتد که آبیاری سبزیجات با فاضلاب خام برای صیفی‌کاران هزینه‌ای در برندارد اما غافل از این‌که این اقدام بی‌هزینه آن‌ها هزینه‌های جبران‌ناپذیری را به مردم تحمیل می‌کند که به قیمت به خطر افتادن سلامتی‌شان تمام می‌شود چراکه انواع آلودگی‌های شیمیایی، میکروبیوانگلی که فاضلاب در خود دارد به واسطه این اتفاق به این محصولات منتقل می‌شود.

بسیاری از کشاورزان و صیفی‌کاران  دلیل ارزان و آسان‌بودن این شیوه، علی‌رغم اطلاع‌رسانی‌های صورت گرفته در این خصوص زمین‌های زیر کشت خود را با استفاده از فاضلاب آبیاری می‌کنند. چرا که در بخش های زیادی از این زمین ها زمانی آب فروخته می شد کم کم با فرونشست آبها اکنون کشاورزان برای استفاده از فاضلاب با هم رقابت می کنند.

یافته‌های محققان حوزه سلامت و بهداشت همواره بر اهمیت استفاده از سبزیجات در کاهش بیماری‌ها و تاثیر عمده آن در حفظ سلامت بدن تاکید دارد اما در این میان باید به این نکته نیز توجه داشت که سبزیجات در صورتی که به شیوه صحیحی کشت نشوند نه تنها موجب دفع امراض و حفظ سلامت بدن نمی‌شوند بلکه تبدیل به عامل تهدید‌کننده‌ای برای سلامت انسان خواهد شد.

سبزیجاتی که با فاضلاب تغذیه می‌شوند جایی در رژیم سلامت ندارند چراکه آلاینده‌های غیرمیکروبی که به این واسطه وارد سبزیجات می‌شوند حتی در اثر حرارت پخت غذا هم از بین نمی‌روند و این در حالی است که بسیاری از سبزیجات به صورت خام مصرف می‌شوند.

کارشناسان بهداشتی نیز معتقدند که فاضلاب‌های شهری حاوی مقادیر زیادی فلزات سنگین و سمی است و می‌توانند شامل مخلوطی از آلودگی‌های بیولوژیکی و شیمیایی باشند. درواقع بیشترین و خطرناک‌ترین آثار مسمومیت به وسیله فلزات سنگین، درمراحل رشد و نمو انسان رخ می‌دهد و باعث کندذهنی و اختلال در یادگیری، اختلال در حافظه، آسیب دیدن سیستم عصبی و اختلالات حرکتی نظیر تشنج یا بیش‌فعالی در کودکان می‌شود.

جیوه و سرب، احتمال ابتلا به سندرم خود ایمنی را افزایش می‌دهند و عوارضی همچون روماتیسم قلبی، امراض کلیوی، ناراحتی‌های عصبی و اختلال در سیستم گردش خون را باعث می‌شود. فلز سرب می‌تواند مانند کلسیم در استخوان‌ها رسوب کند که این امر باعث ایجاد تومورهای کلیوی و سرطان‌های مختلف می‌شود. همچنین کادمیوم موجود در کودهای کشاورزی عوارض مختلفی از قبیل کم‌خونی، بیماری استخوانی، کبدی و کلیوی ایجاد می‌کند. ایجاد این مشکلات در نتیجه استفاده از محصولات کشاورزی کم اهمیت نیست و باید دستگاه‌های مختلف در این زمینه مسایلی را اتخاذ کنند.

برخی کارشناسان معتقدند بهترین راهکار تامین آب کشاورزی برای مزارع با وجود کم‌آبی در کشور، تصفیه و بازچرخانی آب فاضلاب‌های شهری و پساب‌های کشاورزی است، راهکاری که باید از سوی مردم و مسئولان مدنظر قرار گیرد.

بر اساس مصوبات هیات وزیران، آبیاری زمین های زراعی کشت سبزیجات و صیفی جات با فاضلاب خام غیر قانونی است و ستادی در این زمینه تشکیل شده و با متخلفان برخورد می شود.

تامین آب سالم کشاورزی با شرایط  خشکی آب و هوا در کشور سخت است ولی اگر این آب سالم برای آبیاری سبزیجات و صیفی جات در دسترس نباشد باید تغییر سطح کشت را مد نظر قرار داد، البته لازم به یادآوریست  موارد غیرقانونی آبیاری این مزارع با آب فاضلاب رو به کاهش بوده و در مناطقی مانند شهریار و شهرری با متخلفان برخورد اساسی شده است.