سامان سرابی در گفتگو با ایسنا، با انتقاد از بی توجهی رییس فدراسیون بدنسازی به کمیته فنی، اظهار کرد: رییس فدراسیون بدنسازی در ظاهر بر نقش مهم کمیته فنی در تصمیمات فنی تاکید می کند اما متاسفانه در عمل این کمیته هیچ نقشی در تصمیمات ندارد و مسئولان فدراسیون هیچ جایگاهی برای کمیته فنی قائل نیستند. 

دبیر کمیته فنی فدراسیون بدنسازی افزود: مثلا برای رقابت های قهرمانی کشور در کیش که اسفند برگزار شد و یا رقابت ها و دوره های فیتنس که قرار است چند روز دیگر و همزمان با حضور رییس فدراسیون جهانی در تهران برگزار شود اصلا هیچ نظری از کمیته فنی نخواستند. برای برگزاری مسابقات فیتنس همه کمیته ها در جلسات حضور داشتند اما هیچ دعوتی از کمیته فنی برای حضور در جلسات نشد. تنها رهنماییان در جلسه حضور داشت که او نیز شخصا و بدون اطلاع رییس کمیته و یا بنده به عنوان دبیر کمیته فنی بوده است. حتی این گلایه را نیز از نصیرزاده کردم اما او در جواب گفت “مسابقات فیتنس است دیگر، نیازی به حضور شما نبود!”

وی تصریح کرد: کمیته فنی در زمان پور علی فرد نقش پررنگی داشت و خیلی قوی بود، کما اینکه نصیرزاده در همان ابتدا علیشاهی رییس کمیته فنی که استخوان خرد کرده این رشته بود را تغییر داد. خب اگر این کمیته مهم نبود همان اعضا را نگه می داشت و نفرات جدید را وارد نمی کرد. متاسفانه کمیته فنی در دوره جدید هیچ جایگاهی در فدراسیون ندارد کما اینکه در چند جلسه شورای مدیران نیز همه روسای کمیته ها حضور داشتند اما هیچ دعوتی از کمیته فنی صورت نگرفت‌. بحث انتخابی تیم ملی فقط یک بخش از وظایف کمیته فنی است و بر اساس قانون از این کمیته باید در تمامی مسائل فنی و مسابقات نظرخواهی شود اما می بینیم که کمیته فنی در فدراسیون بدنسازی هیچ کاره است. به جای اینکه آن ها از کمیته فنی نظر بخواهند کار ما این شده که هر بار زنگ بزنیم و بگوییم چرا نظر ما را نخواستید، پس جایگاه ما کجاست و نقش ما چیست؟

وی با اشاره به قصد فدراسیون برای برگزاری سمینار و دوره بین المللی فیتنس در تهران با گرفتن مبلغ ۱۰۰ دلار از هر شرکت کننده، گفت: قرار است از شرکت کننده ها برای حضور در هر کدام از سمینار یا دوره ها هزینه به صورت دلار دریافت شود. چرا نباید فدراسیون حداقل هزینه حضور داوران و مربیان اصلی را خودش پرداخت کند؟ پس نقش فدراسیون در حمایت از مربیان و داوران چیست؟ اصلا فدراسیون چرا باید فیتنس را آنقدر بزرگ کند که بدنسازی به عنوان رشته اصلی در سایه قرار گیرد؟ چه لزومی دارد که فدراسیون تا این حد در برگزاری دوره و سمینار فیتنس عجله دارد؟

سرابی ادامه داد: جالب اینجاست که یک مربی برای مدرک درجه ۳ باید در دوره های مختلف کلاس های عمومی و تخصصی شرکت کند تا نهایتا پس از ۶ ماه موفق به دریافت کارت مربیگری درجه ۳ فیتنس شود اما فدراسیون می خواهد با گرفتن ۱۰۰ دلار آن هم در یکی دو روز به شرکت کنندگان درجه مربیگری بین المللی بدهد! داوران هم یک روز قبل از مسابقات فیتنس برای اولین بار در دوره داوری شرکت می کنند و پس از آن باید در مسابقات قضاوت کنند. چرا باید برنامه فدراسیون به این شکل و سیاق باشد؟ 

وی در پایان به راه اندازی بخش های جدید مثل انستیتوی بدنسازی اشاره کرد و گفت: اینکه فقط یکسری افراد را برای تدریس در وبینارها به کار بگیرند درست نیست، آن هم در شرایطی که افرادی هستند که سال ها در کمیته آموزش تدریس داشته اند و تجربه و علم خیلی بیشتری از این افراد دارند.