خلاصه کتاب کوسه یک میلیون دلاری قسمت پنجم /ونوشه شکری اگر کریستیز و ساتبیز سالن نمایش برندینگی هستند که بزرگ ترین صحنه را دارند، دلالی آثار هنری جایی است که برندها متولد می شوند و رشد می کنند. گالری های هنر برند شده پدیده هایی جالبند. فضای این گالری ها طوری طراحی شده که برای […]

خلاصه کتاب کوسه یک میلیون دلاری

قسمت پنجم /ونوشه شکری

اگر کریستیز و ساتبیز سالن نمایش برندینگی هستند که بزرگ ترین صحنه را دارند، دلالی آثار هنری جایی است که برندها متولد می شوند و رشد می کنند. گالری های هنر برند شده پدیده هایی جالبند. فضای این گالری ها طوری طراحی شده که برای کسانی که فقط آمده اند آثار را تماشا کنند، فضایی دوستانه نداشته باشد. بازدیدکنندگان راحت نیستند، دکور قسمتی از روان شناسی یک گالری هنر معاصر است این گالری ها معمولاً پنجره ندارند و دیوارهای اتاق های آنها به رنگ سفید تخت اند. به معماری این گالری« مکعب سفید» می گویند. هدف از این محیط تهی این است که بر «هنر» بودن چیزی که ارائه شده تأکید شود همچنین، اینکه گالری ها نخبه گرا هستند یکی از مثال های گالری هایی که به صورت مکعب سفید طراحی شده اند گالری “لری گاگوسیان” در لندن است؛ یک تعمیرگاه خودروی بازسازی شده فضای این گالری به حدی تحت تأثیر معماری مدرن است که وقتی گاگوسیان آن را افتتاح کرد، منتقدان گفتند که او با ریسک اقتصادی کمی مواجه است چون اگر گالری موفق نشود، می تواند آن را تبدیل به یک کلوپ شبانه کند.

دنیای دلالان پُر از مردان و زنانی هوشمند و بسیار باسواد است. بسیاری از آنها تا حد یک نمایشگاه گردان موزه یا حتی یک استاد دانشگاه در آثار هنرمندانی که می فروشند تخصص دارند “جولیان آگنو و آنتونی دوفی”، “توماس امان” دلال فعال در زوریخ “ران فلد من” دلال نیویورکی که روی آثار “اندی فلدمن وارهول” تخصص دارد.” اوتو و جین کالیر” که متخصص آثار “اگون شیله” هستند و “تیم مارلو و هری بلین” که نامشان ذکر شد مثال هایی از این قبیل اند وتيم دلالان و همچنین حامیان، هنر قهرمانان دنیای، هنرند که استعدادهای نو را کشف کرده و از هنرمندانی که با مشقت زندگی می گذرانند، حمایت می کنند.

استفاده از واژه «دلال» باعث نارضایتی و اعتراض دلالان می شود. برخی از دلالان اصرار دارند که به آنها گالریست گفته شود چراکه واژه «دلال» به این معناست که آنها مشغول نوعی تجارت اند، یا به خاطر پول وارد دنیای هنر شده اند. “ماریان گودمن” گالری دار فعال در نیویورک، خودش را یک گالریست می داند و این مسئله را این طور توضیح می دهد. یک گالریست هنرمندان را نمایندگی می کند و یک دلال آثار را بعضی دیگر، مثل “هری بلین”، می گویند البته که من یک دلال ام چه اسم دیگری می توانم روی خودم بگذارم؟

بازار هنر کمترین شفافیت و قاعده مندی را در میان فعالیت های تجاری عمده جهان دارد هرکسی می تواند یک جواز کسب وکار دریافت کرده، تبدیل به یک دلال شود هیچ پیش زمینه پیش نیاز آزمون یا گواهی نامه ای لازم نیست دلالان سوپراستار هنر برای ورود به این عرصه نیازی به مدرک تحصیلی در رشته تجارت یا هنر، ندارند البته برخی از آنها مدارک دانشگاهی هم دارند. آنها در عین حال دارای نوعی فریبندگی اند، که انواع مختلفی دارد. بعضی از اوقات شانس نقشی اساسی دارد اما به هر حال مهمترین پیش نیاز پول ارتباطات است.

دلالان آثار هنری غیر متعارف را حمایت و ترغیب می کنند. یکی از دلایل این کار این است که چنین آثاری در دنیای هنر همانند چیزی اند که در دنیای تجارت به آن «نوآوری تخریبگرا» می گویند.

اگر یک مجموعه دار قصد خرید یک اثر جدی هنر معاصر را داشته باشد بهترین راه این است که آن را از دلالی بخرد که نماینده هنرمند اثر در بازار اصلی آن است. این کار بسیار بهتر از خرید در بازار ثانویه یا حراجی ها است. منظور از بازار اصلی هنر این است که اثر به طور مستقیم از هنرمند یا نماینده او، (یعنی دلال)، هنگامی که برای اولین بار جهت فروش عرضه شده خریده شود. بازار ثانویه یعنی فروش مجدد خرید فروش و تجارت بین مجموعه داران، دلالان و موزه ها. از آنجایی که دلالان سعی می کنند قیمت بازار اصلی را پایین تر از قیمت حراجی نگه دارند خرید مستقیم از دلال می تواند ارزان تر تمام شود. در این حالت، مجموعه دار می تواند به هنر تازه عرضه شده دسترسی داشته باشد.

وقتی پای یک هنرمند داغ در میان، است مفهوم عرضه و تقاضای اقتصاددانان صدق نمی کند. اگر چنین هنرمندی بتواند در مدتی محدود آثار متعددی تولید کند و آنها را در گالری ها و آرت فرهای متعددی به نمایش درآورد همین کار باعث افزایش قیمت آثار او می شود. هر نمایشگاه، آرت فر، ذکر در مجلات هنری ارزیابی انتقادی باعث می شود تا بیشتر راجع به هنرمند صحبت شود و بازدیدکنندگان بیشتری به نمایشگاه های او بیایند. همه اینها منجر به مطرح تر شدن هنرمند می شوند این رفتار جمعی باعث اطمینان بیشتر به برند دلال می شود.

دلالان برند شده در بلندمدت کار هنرمندان تثبیت شده را مدیریت کرده، آثار آنها را به مجموعه داران می فروشند آنها را به آرت فرها می برند، آثار را برای دلالان فعال در کشورهای دیگر می فرستند و با موزه ها همکاری می کنند این دلالان کلیددارانی اند که به هنرمندان اجازه دسترسی به مجموعه داران مهم را می دهند.  ادامه دارد…

  • نویسنده : ونوشه شکری