داستان تکراری نابودی صنایع مادر و تولیدی ایران از دوره اصلاحات بدین سو است. با وجود اعتراضاتی که کارگران انجام میدهند باز صنایع مادر درحال نابودی هستند چرا که هیچ توجهی به آنها نمی شود مانند نی شکر هفت تپه و... که کارگرانش هر روز به نشانه اعتراض کار نمی کنند اما سرمایه گذار آن مجموعه توجهی به این اعتراضات ندارد.

موج چهارم از کرونا شروع شده و انگشت اتهام به سمت مردم است. اما به نظر می‌رسد واقعیت ماجرا پیچیده‌تر باشد.

وقتی در خیابان های شهر قدم میزنیم شاهد آسیب های اجتماعی هستیم که روزانه افزایش پیدا می کند؛ گورخواب هایی که در گور میخوابیدند و دختران و زنانی که برای یک لقمه نان حاضر هستند در این گورها همخوابی داشته باشند تا شب را با گشنگی سر روی زمین نگذارند.

وزیر بهداشت در نامه به وزیر کشور درخصوص بازگشت ایرانی ها از ترکیه نوشت: با توجه به شیوع گسترده بیماری کرونا در کشور ترکیه با ویروس موتاسیون یافته، ضروری است، حداکثر تا ۴۸ ساعت آینده به مدت یک هفته ایاب و ذهاب از طریق مرزهای هوایی و زمینی با کشور مذکور متوقف شود.

سرمایه گذاری در اقتصاد کشور نیازمند ثبات اقتصادی است؛ قطعا با اقتصادی بسته و بدون تعامل با دنیا، وضع بهتری نسبت به سال 99 نخواهیم داشت و گشایش اقتصادی باید تبادلات بین المللی صورت گیرد که این تبادلات با توجه به بانک ها باید صورت گیرد در زمانی که ایران تحریم است این اتفاق امکان پذیر نیست.

7 فروردین ماه بود که سندهمکاری جامع 25 ساله ایران و چین با وجود وزرای خارج ایران و چین به امضا رسید؛ در تفاهمنامه چینی ها 450 میلیارد دلار در صنایع مختلف ایران سرمایه گذاری می کنند. مهمترین بخش سرمایه گذاری چینی ها همکاری نظامی و امنیتی دو جانبه؛ مشارکت در تجهیزات مخازن نفت، گاز و محصولات پتروشیمی، مشارکت شرکت‌های چینی در سرمایه‌گذاری و تأمین مالی طرح‌های برق، انرژی، آب و فاضلاب؛ تکمیل راه آهن شرق غرب ایران و همچنین توسعه فرودگاه های کشور؛ توسعه سواحل مکران و مکران را به شهر هوشمند تبدیل کردن است.

کاپیتان تیم ملی فوتبال سوریه دیدار برابر ایران را از دست داد و به عربستان برگشت.

پس از کش و قوس های فراوان و برگزاری جلسات متعدد، سرانجام در آخرین ساعات شب گذشته شورای عالی کار با افزایش ۳۹ درصدی حداقل دستمزد سال ۱۴۰۰ کارگران موافقت کرد.

تمامی حکومتها در معرض فساد قرار دارند. لذا تدبیر و سازوکار مواجهه حکومتها با پدیده فساد حائز اهمیت است. همه حکومتها انگیره و توان لازم برای مبارزه با فساد را ندارند. برخی نیز به برخورد سطحی با این پدیده اکتفا می کنند.

به نظر می‌رسد این روزها بیش از آنکه تحریم‌ها و مشکلات خارجی و دشمنی‌ها عرصه را بر مردم تنگ کند، این آقایان وزیر و وکیل و معاون و مشاور و قس علی‌هذای خودمان هستند که با بی‌تدبیری‌ها، خونسردی‌ها و البته ناکارآمدی، کمر مردم را زیر بار مسائل روزمره‌ای همچون مرغ و گوشت، خم کرده‌اند. آقایانی که یک تریلی هم نمی‌تواند سِمَت و عنوان و پست و مقامشان را هم بکشد.